کولر اتومبیل، یکی از مهمترین بخشهای خودرو است که رانندگی در ایام گرم سال را قابلتحمل میکند. کولر ماشین از قطعات متعددی تشکیل شده است که با همکاری یکدیگر، هوای سرد را از دریچه تهویه به داخل کابین وارد میکنند. کوچکترین نقص در هر یک از اجزای کولر خودرو، باعث از کار افتادن سیستم خنککننده میشود. گردش سیال مبرد و داغ و سرد شدن آن، سازوکار اصلی کولر ماشین است. سیال با گردش در بخشهای مختلف کولر گازی ماشین و تغییر بین حالات مایع و گاز، باعث خنک شدن هوای کابین میشود.
کولر دوال خودرو به سیستم تهویهای گفته میشود که میتواند باد خروجی را طبق انتخاب سرنشینان تفکیک کند. به بیان بهتر، سرنشینان در آن واحد میتوانند از باد سرد و گرم بهرهمند شوند. به عنوان مثال، راننده میتواند از هوای خنک کولر برقی ماشین استفاده کند، در حالی که شاگرد راننده، از هوای گرمی که از دریچه تهویه خارج میشود، لذت ببرد. کولر دوال در فصولی از سال مورد استفاده قرار میگیرد که هوا در وضعیت نیمه سرد و نیمه گرم قرار دارد. در این مواقع، سرنشینان احساس متفاوتی نسبت به دمای کابین دارند و نیاز آنها به باد سرد یا گرم متفاوت است.
استفاده از کولر در خودرو به دهه ۳۰ میلادی باز میگردد. نخستین سیستم تهویه مطبوع توسط شرکت «سی اند سی کلوینیتور» به خودرو اضافه شد. این سیستم شامل یک کمپرسور بزرگ بود که پشت ماشین قرار میگرفت. البته کولر کلوینیتور به سبب ابعاد بزرگ، پیچیدگی و قیمت بالا مورد استقبال قرار نگرفت، ولی طولی نکشید که نسخه ارتقایافته آن توسط جنرال موتور در خودرویی با برند کادیلاک به جهان معرفی شد. موفقیت GM با عرضه مدل ۱۸۰ پاکارد در سال ۱۹۳۹ کمرنگ شد، چون این شرکت به عنوان رقیب اصلی فورد، سیستم تهویه مطبوع بهتری را در ماشین جدید خود به عرضه درآورد. سیستم پاکارد شباهت بسیاری به کولرهای امروزی داشت و متشکل از کمپرسور، تقطیرکننده، تبخیرکننده و درایر بود. این سیستم تنها یک دکمه برای تنظیم سرعت گردش فن داشت.
با آغاز جنگ جهانی دوم، نوآوری در عرصه تولید سیستم تهویه مطبوع برای خودرو متوقف شد، هرچند حدود ۱۲ سال بعد، جنرال موتورز، کرایسلر و پاکارد در سال ۱۹۵۳ از سیستم تهویه مطبوع ارتقایافتهتری رونمایی کردند. یک سال بعد (۱۹۵۴)، شرکت نش که در سال ۱۹۳۷ با کلوینیتور پیشگام ادغام شده بود، از سه غول خودروساز پیشی گرفت و مدل امباسادور را به حوزه خودرو معرفی کرد که به موتور متصل بود و عملکرد بهتری نسبت به مدلهای قبلی داشت. تهویه نش به مدت ۱۰ سال ارتقا یافت و مورد استفاده قرار میگرفت تا زمانی که کادیلاک در سال ۱۹۶۴، به سیستم پیشرفتهتری به نام Comfort Control مجهز شد. در این سیستم، راننده تنها باید دمای مطلوب را انتخاب میکرد. بعد سیستم به طور خودکار، دمای کابین را در درجه انتخابی کاربر نگه میداشت. با گذشت زمان، این سیستم ارتقا یافت و به سیستم کولر امروزی تبدیل شد.
کولر ماشین از بخشهای متعددی ساخته شده که اساس آن گردش سیال مبرد، داغ شدن و سرد شدن آن است. زمانی که شما دکمه کولر خودرو را فشار میدهید، کمپرسور شروع به فشردهسازی سیال مبرد میکند و با این کار، دمای سیال بالا میرود. سیال فشرده به سمت کندانسور فرستاده و به مایع پرفشار داغ تبدیل میشود. این مایع در کپسول خشککننده، خشک و عاری از رطوبت میشود و به سمت شیر انبساط انتقال مییابد.
مایع داغ بدون رطوبت در شیر انبساط دچار افت فشار میشود و دمای آن کاهش پیدا میکند. بدین ترتیب، مبرد سرد به سمت اواپراتور یا همان تبخیرکننده فرستاده میشود، سرمای آن از طریق فن به داخل کابین راه پیدا میکند و سپس مجددا به حالت گاز درمیآید. سیال گازمانند به سمت کمپرسور میرود و این چرخه تکرار میشود.